அந்தப் பச்சரிசிப்
பல் சிரிப்பும்
குழி விழுந்த
சின்னக் கண்ணும்
என் கண்ணை விட்டு
அகலாது - என்
கண்ணான கண்ணவளே !
நெருப்பது சுட்டெரிச்சாலும்
என்னைய வெட்டி எறிஞ்சாலும்
நெஞ்சுல பூவா நிறைஞ்சிருக்க
உன் நெனைப்பும் தான்
அது என்னென்னைக்கும்
என்னை விட்டுப் போகாது - என்
பொன்னான சின்னவளே !
கஞ்சிக் கலையத்தை தான்
நீ சுமந்து வாரையில
மனசுந் தான் துள்ளிக் குதிக்கும் !
பூத்து நிக்கற வேர்வைப் பூவுந்தான்
உன் முந்தானை பட்டதும்
வெக்கப்பட்டு ஓடிப் போகும் - என்
செல்லம்மா பொண்ணவளே!
பழைய கஞ்சியும்
நேத்து வச்ச மீன் குழம்பும் தான்
அமுதமாகிப் போகுமே
உன் பட்டுக் கை பட்டாலே !
உழைச்சு ஓஞ்ச உடம்பும் தான்
உற்சாகமாகுமே - உன் அன்பாலே
என் கட்டித் தங்கமானவளே !
காலமெலாம் உனக்கு நானும்
எனக்கு நீயுந்தான் -
காலமது மாறினாலும்
கோலமது மாறினாலும்
என்றும் இளமை மாறாது
நாம கொண்ட அன்பு தான்
என் வாழ்வானவளே !
