பட்டாம் பூச்சியாய் சிறகடித்து
உலகின் வண்ண மலரெலாம்
வட்டமடித்து சுற்றித் திரிய
ஆசை கொண்டேன் ! - பொற்காலம்
எண்ணி தவம் கிடந்தேன் !
பருவமும் வந்தது - கனவு நினைவாக
சிறகடிக்க ஆயத்தமானேன் !
புழுவாய் ஊர்ந்த நானும் எந்தன்
உமிழிக் கூட்டுள் அடைக்கலமானேன் !
எந்தன் உலகம் சுருங்கிய போதும்
ஆசைக் கனவு சுருங்கவில்லை !
ஆனால்.....
ஏனோ இறைவா ! ஏனிந்த வேதனை !
எதிர்பாரா நொடியில்
வெந்நீரில் வெந்து மாண்டேன் !
என் உமிழ்நீரே எனக்கு
எமனாகிப் போனதே !
மானிடரின் சுயநலத்திற்காய்
எம் இனம் மாள்வது
என்ன நியாயமோ ?
இறைவா ! உம் பார்வையில்
எம் துயர் படவில்லையோ ?
உந்தன் கருணை பார்வை
எம் மீது படும் காலம் வருமோ ?
http://www.vallamai.com/?p=57939