வானம் சூடிக் கொண்ட கருப்பாடை
மண்ணை குளிரச் செய்கிறது - மழையாய் !
கண்ணில் ஒளிரும் கருவிழி
காணும் காட்சிக்கு ஆதாரமாய் - பார்வை !
காரிருளுள் ஒளிந்திருக்கும்
புதியதோர் தொடக்கமாக - விடியல் !
கல்லாலான கருப்பு சிலை - கஷ்டம்
தீர்க்கும் ஆபத்பாந்தவனாய் - கடவுள் !
அன்றாட வாழ்வின் ஆதாரம் அனைத்திலும்
கருப்பிற்கு உண்டு தனியிடம் !
ஏனோ, மனித நிறத்தில் மட்டுமில்லை
கருப்பிற்கென்று ஓர் மதிப்பான இடம்!
கருப்பு - காணும் காட்சிகளில் இல்லை
மனத்துள் படிந்துள்ளது அழுக்குத் திரையாய் !
அழுக்குத் திரை விலக்க - அழகு மனங்கள்
கண்களுக்கு காட்சி தரும் !
இவ்வார தினமணி கவிதைமணி பகுதியில் வெளியான கவிதை.
தங்களது வருகைக்கும், அன்பான கருத்துரைக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றிகள் ஐயா.
ReplyDeleteசிறப்பான கவிதை. தினமணியில் வெளியீடு - வாழ்த்துகள்.
ReplyDelete